In gesprekken in de kerk, tijdens wandelingen langs de dijken hier in Nederland, of gewoon aan de keukentafel, komt het steeds terug. De zomers worden heter, de regen valt soms weken niet, en dan ineens alles tegelijk. We voelen het. En midden in die vragen stuitte ik op initiatieven zoals https://www.objectifclimat.org, die geloof en klimaat niet uit elkaar trekken maar juist samen durven denken. Dat zette me aan het denken, echt.

De schepping : geen decor, maar een geschenk

In Genesis staat het zo simpel : God zag dat het goed was. Niet “handig”, niet “bruikbaar”, maar goed. De aarde is geen decor waar wij even doorheen lopen. Het is een geschenk. En een verantwoordelijkheid. Beheren, niet uitbuiten. Toch doen we vaak alsof alles onbeperkt is. Alsof bossen vanzelf terugkomen en zeeën zichzelf wel schoonspoelen.

Ik weet nog dat ik als kind met mijn opa langs een rivier liep. Hij zei : “Vroeger kon je hier vissen zien.” Nu ? Troebel water, plastic aan de oever. Dat doet iets met je. Je voelt dat er iets scheef zit. En eerlijk gezegd : als christen kun je daar niet omheen.

Zorg voor de aarde is geen modewoord

Sommigen zeggen : “Ach, dat is weer zo’n hype.” Maar nee. Dit gaat dieper. Jezus sprak voortdurend over zaaien, oogsten, vogels, lelies op het veld. Hij keek met aandacht. Met respect. Dat raakt me. Misschien hebben wij die aandacht een beetje verloren.

Christelijk leven gaat niet alleen over zondagmorgen. Het gaat over maandag, dinsdag, de supermarkt, de auto die we nemen (of niet), de spullen die we kopen. Kleine keuzes. Die optellen. En ja, soms voelt het alsof jouw ene herbruikbare tas niks uitmaakt. Maar alles begint klein. Altijd.

Ecologie als vorm van naastenliefde

Dit vond ik zelf een eyeopener. Milieuschade raakt niet “de planeet” in het algemeen. Het raakt mensen. Vaak de armsten eerst. Overstromingen, mislukte oogsten, hittegolven. Hoe kun je zeggen dat je je naaste liefhebt, en tegelijk wegkijken ?

Ik worstel daar soms mee. Echt. Ik vlieg ook weleens. Ik koop ook dingen die ik niet nodig heb. Maar het verschil zit ‘m misschien niet in perfect zijn, maar in bewust worden. En durven veranderen, stap voor stap.

Wat kun je concreet doen als gelovige ?

Geen grootse theorieën hier. Gewoon praktisch, menselijk :

• Sta stil bij wat je consumeert. Moet het echt ?
• Bid. Niet vaag, maar concreet. Voor wijsheid in keuzes.
• Praat erover in je gemeente. Zonder schuld, zonder moraal.
• Ga naar buiten. Kijk. Luister. Verwonder je.

Misschien klinkt het simpel. Misschien ook een beetje ongemakkelijk. Maar ik geloof echt dat spiritualiteit begint waar aandacht begint.

Een uitnodiging, geen vingertje

Dit is geen preek. Geen beschuldiging. Meer een uitnodiging. Om opnieuw te kijken naar de wereld als schepping, niet als bezit. Om je geloof niet kleiner te maken, maar juist groter. Ruimer. Levend.

Dus, laat ik jou dit vragen : hoe ziet jouw geloof eruit op straat, in de natuur, in je dagelijkse keuzes ? Misschien begint het antwoord gewoon met beter kijken. En eerlijk luisteren.

En eerlijk, ik heb deze lijst met gebeden samengesteld op een avond dat ik zelf compleet “overprikkeld” was. Terwijl ik door wat sites bladerde, kwam ik via https://medialuxe.net op een artikel dat me eraan herinnerde hoe belangrijk het is om kleine momenten van stilte te claimen. Dat voelde alsof iemand even zachtjes op mijn schouder tikte : “Hé, je mag ademhalen.”

Dus voilà, hier zijn ze : 10 korte, haalbare, nuchtere gebeden die je kunt bidden in de bus, aan de keukentafel of gewoon terwijl je staat te wachten tot de waterkoker eindelijk klaar is. Welke raakt jou het meest ?

1. “Heer, maak mijn hart rustig.”

Zo simpel. Zo nodig. Soms fluister ik dit zelfs meerdere keren achter elkaar. Alsof mijn ziel het pas na drie keer echt hoort.

2. “Help me vandaag één ding tegelijk te doen.”

Misschien herken jij dit ook : alles tegelijk willen oplossen. Dit gebed haalt de druk eraf. Eén taak. Eén stap. Eén ademhaling.

3. “Geef mij vrede waar ik geen controle heb.”

Je weet vast zelf welke situatie nu meteen in je hoofd schiet. Ik denk altijd aan dat familiedingetje waar ik al jaren geen grip op krijg. Dit gebed maakt het lichter.

4. “Laat mij Uw aanwezigheid voelen, zelfs in de chaos.”

Ik bad dit ooit midden in een drukke supermarkt in Zwolle (rond 17:00, fout moment). En toch voelde ik even een soort innerlijke pauze. Best bijzonder.

5. “Wijs mij de weg van vandaag, niet die van morgen.”

We willen altijd verder vooruit dan goed voor ons is. Dit gebed trekt je terug naar de dag zelf.

6. “Geef mij zachte gedachten.”

Niet alles hoeft streng, kritisch of gehaast te zijn. Soms is innerlijke rust gewoon : zachter denken.

7. “Dank U voor wat nu al goed is.”

Dankbaarheid is echt een game changer. Soms begin ik heel klein : warme sokken, goede koffie, een vriend die even appte.

8. “Heer, neem mijn angst serieus en houd mij vast.”

Een eerlijk gebed. Zonder opsmuk. Zonder religieuze poespas. Gewoon : hier ben ik, met alles wat ik voel.

9. “Leer mij luisteren, ook naar stilte.”

Stilte kan confronterend zijn, maar ook helend. Misschien zelfs allebei tegelijk. Ik vind dat mooi én lastig.

10. “Breng mijn gedachten terug naar Uw vrede.”

Mijn go-to tijdens slapeloze nachten. Soms werkt het niet meteen… maar vaak wel sneller dan ik verwacht.

Hoe kun je deze gebeden praktisch gebruiken ?

Misschien denk je : “Ja leuk, maar wanneer moet ik dit allemaal doen ?” Eerlijk : gebruik ze zoals je een glas water zou drinken. Wanneer je dorst hebt. Wanneer je hoofd te vol zit. Wanneer je voelt dat het leven nét iets te hard trekt.

Print ze uit. Zet er één als achtergrond op je telefoon. Of kies er eentje die jouw gebed van de week wordt. Je hoeft niet perfect te bidden – je hoeft alleen maar aanwezig te zijn.

Slot : Innerlijke rust begint klein

Als mensen zoeken naar “eenvoudige gebeden voor rust” (en geloof me, er wordt véél op gezocht), dan zoeken ze niet naar grote theologische antwoorden. Ze zoeken naar iets dat werkt. Iets dat ademt. Iets dat vandaag al verschil maakt.

Misschien is dat precies wat jij nu nodig had. En als slechts één van deze gebeden jouw dag een beetje lichter maakt, dan is dat al meer dan genoeg.

Frappant genoeg zijn er steeds meer mensen die deze verbinding zoeken. En niet alleen gelovigen. Ook wie niet kerkelijk is, voelt vaak dat de zorg voor de aarde niet los te zien is van innerlijke rust en een andere manier van leven. Als je meer wil lezen over hoe geloof, natuur en ecologie elkaar raken, dan is https://www.environnement-actu.eu trouwens een plek waar je interessante invalshoeken vindt.

Meditatie als oefening in aandacht

Meditatie klinkt soms vaag of zweverig, maar eerlijk, het kan ook gewoon heel praktisch zijn. Je gaat zitten, sluit je ogen, ademt een paar keer diep in en uit. En dan merk je het : je hoort vogels die je anders nooit hoort, je voelt de warmte van de zon op je huid. In plaats van de wereld te consumeren, begin je haar te ontvangen. En dat is eigenlijk een vorm van eerbied voor de schepping zelf. De Bijbel noemt dat vaak ‘stilte voor God’. Voor mij voelt het soms als een kleine sabbat, midden in de week.

Ecologische spiritualiteit : meer dan groene slogans

Ecologische spiritualiteit gaat niet alleen over minder plastic gebruiken of vaker de fiets nemen. Het gaat dieper. Het is een manier van kijken : de aarde niet zien als bezit, maar als gave. Er zijn christelijke tradities waarin de natuur altijd al als spiegel van Gods aanwezigheid werd ervaren. Denk aan Franciscus van Assisi, die dieren ‘broeder’ en ‘zuster’ noemde. Maar ook vandaag kunnen we dat herontdekken. Want zeg eerlijk : hoe vaak zie jij een zonsondergang en denk je niet meteen aan iets groters ?

Praktische stappen om geloof en ecologie te verbinden

• Begin klein : maak van je ochtendgebed een wandeling. Bid terwijl je loopt, luisterend naar de wereld om je heen.
• Vier seizoenen : gebruik je meditatie om stil te staan bij lente, zomer, herfst en winter. Elk seizoen vertelt een verhaal over leven en sterven.
• Dankbaarheid oefenen : schrijf elke avond drie dingen op uit de natuur waarvoor je dankbaar bent. Het kan iets simpels zijn, zoals een frisse lucht of een bloem langs de weg.

Waarom dit nu zo urgent voelt

De klimaatcrisis hangt niet alleen boven ons hoofd als een groot, abstract gevaar. Het gaat om heel concrete dingen : droogte, overstromingen, verdwijnende soorten. En eerlijk, soms voelt het allemaal te groot om er iets mee te doen. Maar juist in meditatie ontdek je dat je klein mag beginnen. Zorg voor de aarde begint met een innerlijke houding : aandacht, eerbied, liefde. Misschien klinkt dat soft, maar ik denk dat het de enige manier is om vol te houden zonder cynisme.

Tot slot

Meditatie en ecologische spiritualiteit zijn geen losse thema’s. Ze horen bij elkaar als adem en hartslag. Als je bidt of mediteert en tegelijk de schepping laat binnenkomen in dat moment, dan verandert er iets. Je gaat anders consumeren, anders kijken, anders leven. Misschien is dat wel de diepste vorm van bekering : terugkeren naar een leven dat respectvol omgaat met God én met zijn schepping.

Wat gebeurt er eigenlijk als je bidt ?

Laten we eerlijk zijn : er zijn dagen waarop bidden voelt alsof je woorden in de lucht slingert. Geen vuurwerk, geen duidelijke reactie. En tóch… wie bidt, merkt op de lange termijn iets. *Innerlijke rust*. Meer vertrouwen. Of ineens het besef dat je niet alles zelf hoeft te dragen.

Bidden verandert niet altijd de omstandigheden, maar wel hoe jij ernaar kijkt. Persoonlijk had ik dat moment tijdens een nachtwandeling in een stil bos – ik bad gewoon zachtjes, zonder grote woorden. En opeens voelde ik : ik ben niet alleen. Het was geen stem uit de hemel, maar eerder een diepe vrede vanbinnen.

Waarom bidden niet over “juist” of “fout” gaat

Misschien stel jij het uit omdat je denkt : “Ik weet niet hoe het moet.” Goed nieuws : er is geen perfect gebed. Geen checklist. Geen geheime formule.

Jezus zelf gaf een simpel voorbeeld : het Onze Vader. Geen lang verhaal. Gewoon oprecht. Dus als je denkt dat bidden ingewikkeld is – adem in, en zeg wat er op je hart ligt. God hoort ook ons gestamel, onze stiltes, onze twijfelzinnen.

Hoe begin je met bidden – zonder het te overdenken

Wil je beginnen, maar weet je niet goed hoe ? Hier zijn drie manieren die echt werken (en eenvoudig zijn):

• Begin met dankbaarheid : Noem drie dingen waar je dankbaar voor bent. Groot of klein. Dat zet meteen je hart open.
• Wees eerlijk : Vertel God wat je bezighoudt. Geen censuur. Of je nu blij, boos of leeg bent – Hij kent je toch al.
• Sluit af met vertrouwen : Je hoeft geen oplossingen te zien. Zeg gewoon : “Ik leg het in Uw handen.”

Wil je liever met woorden die je al kent ? Kies een psalm. Of lees een kort gebed uit een boek dat je aanspreekt. Het gaat niet om de vorm, maar om het hart erachter.

Verandert bidden écht iets buiten jezelf ?

Grote vraag. En eerlijk ? Daar worstelen gelovigen al eeuwen mee. Soms verandert er iets tastbaars na gebed. Een deur die opengaat. Iemand die precies op het juiste moment belt. Andere keren lijkt er niets te gebeuren… maar achteraf zie je : het heeft wél verschil gemaakt.

Ik geloof dat God niet altijd geeft wat we vragen, maar wel wat we nodig hebben. En bidden zet die relatie in beweging. Niet als een verlanglijstje, maar als een open gesprek.

Bidden als levenshouding, niet als laatste redmiddel

Wat als bidden geen ‘noodknop’ is, maar een dagelijkse gewoonte ? Een moment van rust midden in de chaos ? Je hoeft geen uur op je knieën. Begin gewoon met één minuut. Op de fiets. In bed. In stilte of fluisterend.

Maak er een ritme van. Niet als verplichting, maar als ankerpunt. Want bidden verandert niet alleen je dag. Het verandert jou.

Slotgedachte : probeer het gewoon

Twijfel je nog steeds of het iets doet ? Begrijpelijk. Maar misschien moet je het niet alleen begrijpen… maar ervaren. Begin vandaag. Of morgenochtend. Kort. Eerlijk. Echt.

Wie weet wat er dan gebeurt.